Memori Ilusi

August 19 2015, 10.38 am

Setelah bertahun-tahun meninggalkan sekolah, hati saya tergerak untuk Google nama seorang guru. Beliau merupakan guru bahasa Inggeris ketika saya berada di tingkatan dua. Sewaktu berada di tingkatan tiga,  beliau juga melatih saya dan kawan-kawan saya dalam sukan softball. (Err.. Yes. I played softball. He was our coach.)

Dan saya sangat terkejut dengan hasil carian Google. Beliau ada menulis blog. Beliau menceritakan bahawa beliau ada degree dalam TESL kat UPM. And teaching is his passion. Dan catatan terakhir beliau pada Januari 2008 menyatakan beliau berhenti menjadi seorang guru.

WHAT?

Beliau bekerja dalam agensi insurans sebagai manager. Katanya, dia dah hilang minat untuk mengajar. Bukan sebab perangai pelajar, tapi sebab 'orang atas'. Dulu-dulu saya membayangkan tugas warga pendidik ni ialah mengajar. Datang sekolah dengan niat nak bagi budak-budak pandai. Tapi cerita yang kita tak pernah nampak ialah guru-guru ni sebenarnya ada paperwork yang bertimbun-timbun. Masuk kelas, ketika sedang mengajar, dalam kepalanya membayangkan kertas kerja yang tak sudah-sudah tu. Ingatkan kerja jadi cikgu la paling relax. Kerja setengah hari, gaji full. (Lebih kurang macam tu la). Tak pelik la kalau dia berhenti belajar.

Berbekalkan degree yang beliau ada, dan dia dah pun jadi cikgu, akhirnya dia berhenti mengajar.

Ini salah satu cerita la yang sijil tu tak bawak kita sampai pencen pun.
Yang penting, ada pengalaman kerja.
Minat tu boleh datang sendiri. Atau pergi bila kita dah bosan.
So, don't be afraid la dengan persepsi masyarakat.
As long as korang bayar hutang PTPTN, hutang kereta, hutang rumah, ada simpanan, boleh sara keluarga dengan rezeki halal, itu dah cukup.
Maybe ni pun antara sebab kenapa makin ramai penganggur kat Malaysia.
Bukan tak ada kerja, tapi terlalu memilih kerja.
"Aku ada master dalam engineering, takkan nak kerja jadi supervisor? Baik aku tunggu panggilan daripada company lain."
Tungu dan terus tunggu, akhirnya takde siapa panggil. Sebab takde pengalaman kerja.

Isu guru yang dibebankan dengan kerja-kerja tak munasabah, banyak kertas kerja berbanding mengajar, situasinya serupa je dengan IPT kita. UTM pun tak lari daripada benda ni. Sibuk sangat kerja ranking, sumbat lagi ramai foreigner, yang post grad lagi ramai dari fresh grad, dan akhirnya universiti dah hilang hala tuju. Saya percaya ada yang nak sambung belajar sebab terikut-ikut senior, tak mahu masuk alam pekerjaan dan ambik master dilihat sebagai alternatif, tamau family dan jiran tetangga bising yag kita ni menganggur, etc. Tugas sehariannya yang penuh dengan kertas kerja dan deadline, yang akhirya melahirkan lebih banyak 'lecturer kertas' kat Malaysia. They're good with papers, indeed. And that's the only thing they have after all.

Saya pernah kena tipu dengan lecturer saya sebab dia pun tak pernah terjun dalam industri.
Kami yang waktu tu tengah praktikal jadi bahan ketawa dengan technician.
Rupa-rupanya apa yang dia ajar kat kuliah tu memang tak sama langsung dengan realiti.

Kita kena berubah.
Tapi ubah dulu siapa 'orang atas' yang melahirkan lebih banyak graduan kertas, cikgu kertas dan pelajar kertas tu.

Kepada adik-adik yang bakal jadi cikgu tu nanti,
cuba cari hala tuju hidup korang.
There's no point korang jadi cikgu dan beri hala tuju kepada pelajar tapi korang pun sesat entah ke mana.
Situasi persekitaran kita yang tak mengizinkan korang untuk berkembang.

But I believe that you'll make that change someday.